Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Goleniowie w związku ze wzmożoną liczbą zachorowań na ospę wietrzną na terenie powiatu goleniowskiego przypomina, że główną metodą zapobiegania ospie jest uodpornienie czynne, czyli szczepienie p/ospie wietrznej.
Jest to najczęstsza choroba zakaźna zgłaszana w Polsce. Obecnie
najczęściej chorują dzieci przedszkolne w wieku 3-5 lat. W Polsce
dostępne są szczepienia ochronne przeciw ospie wietrznej. Zgodnie z
Programem Szczepień Ochronnych szczepienie przeciwko ospie wietrznej
jest zalecanym szczepieniem odpłatnym, ale istnieje szereg osób, u
których jest to obowiązkowe nieodpłatne szczepienie realizowane ze
środków publicznych. Są to: dzieci do ukończenia 12 roku życia z
upośledzeniem odporności o wysokim ryzyku ciężkiego przebiegu choroby (z
ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji, zakażone HIV, przed
leczeniem immunosupresyjnym lub chemioterapią, a także zdrowe dzieci do
ukończenia 12 roku życia z otoczenia tych pacjentów, które nie chorowały
na ospę wietrzną) lub przebywające w zakładach
pielęgnacyjno-opiekuńczych, w zakładach opiekuńczo-leczniczych,
rodzinnych domach dziecka, domach dla matek z małoletnimi dziećmi i
kobiet w ciąży, domach pomocy społecznej, placówkach opiekuńczo –
wychowawczych, regionalnych placówkach opiekuńczo-terapeutycznych,
interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych, a ponadto dzieci przebywające w
żłobkach lub klubach dziecięcych. Szczepienie wymaga podania dwóch
dawek. Pierwszą dawkę szczepionki można podać po ukończeniu 9 miesiąca
życia, a dawkę przypominającą po 6 tygodniach. Jeśli dorosła osoba nie
chorowała na ospę wietrzną, szczepionkę można podać w dowolnym wieku.
Nie odnotowano istotnych niepożądanych odczynów poszczepiennych po
szczepionce przeciw ospie wietrznej.
Ospa
wietrzna jest chorobą wirusową, którą wywołuje wirus Varicella-zoster
virus. Jest to ten sam wirus, który powoduje zachorowania na półpaśca.
Ospa wietrzna charakteryzuje się wysoką zaraźliwością. Wirus wywołujący
ospę wietrzną szerzy się drogą kropelkową poprzez kontakt bezpośredni
oraz kontakt pośredni przez przedmioty świeżo zanieczyszczone materiałem
z nosa, gardła oraz wykwitów skórnych chorej osoby.
Ospa wietrzna
występuje zwykle u dzieci. Na ogół stwierdza się u nich łagodne objawy
kliniczne takie jak brak łaknienia, ból głowy, osłabienie, niewysoka
gorączka. Wysypka pojawia się stopniowo i przechodzi od fazy plam do
pęcherzyków, krost i krótko utrzymujących się blizn. Wysypka występuje
na całym ciele, choć początkowo pojawia się na tułowiu. Wysypce
towarzyszy silny świąd. Dodatkowo może też wystąpić powiększenie węzłów
chłonnych potylicznych i karkowych. Przebieg ospy wietrznej najczęściej
łagodny u dzieci – u młodzieży i dorosłych może charakteryzować się
znacznym nasileniem objawów. Ryzyko wystąpienia powikłań po zachorowaniu
(np. wtórne zakażenia bakteryjne skóry, bakteryjne zapalenie płuc,
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie serca itp.) wzrasta wraz z
wiekiem. Na skutek uaktywnienia się wirusów, które pozostają po
przechorowaniu w zwojach nerwowych, mogą pojawić się objawy półpaśca. Po
kilku dniach bólu i tkliwości skóry unerwionej przez zajęte nerwy
następuje w tym miejscu wysyp pęcherzyków przypominających pęcherzyki
ospy wietrznej, nieco jednak większych i głębiej umiejscowionych. Wirus
wywołujący ospę wietrzną i półpaśca szerzy się drogą kropelkową, przez
kontakt bezpośredni i pośrednio przez kontakt z przedmiotami świeżo
zanieczyszczonymi wydzieliną z pęcherzyków od chorej osoby. Ospa
wietrzna charakteryzuje się wysoką zaraźliwością. Większość ludzi
choruje w dzieciństwie, a ponieważ zachorowanie pozostawia trwałą
odporność, dorośli są odporni na tę chorobę i powtórne zachorowania na
ospę należą do rzadkości.
Przechorowanie ospy wietrznej w
dzieciństwie pozostawia trwałą odporność u dorosłych. Wyjątek stanowi
natomiast reaktywacja wirusa pod postacią półpaśca. Dzieje się tak w
wyniku indywidualnych właściwości neurotropowych, które powodują
uaktywnienie wirusów pozostałych w zwojach czuciowych po pierwotnej
infekcji.
Ospa wietrzna może też prowadzić do zgonu szczególnie u
małych dzieci z niedoborem odpornościowym wywoływana w sposób
wymuszony.
Źródło:
foto : Øyvind Holmstad