Półprawdy w mediach

Zasłanianie się procedurami to już norma, a półprawdy w mediach dają do myślenia. Burmistrz opowiada, że opinie wszystkich instytucji były pozytywne.

Czy tak jest naprawdę?

Jak wszyscy wiemy opinia Marszałka była warunkowa. Protesty ponad 1000 osób  warunek spełniły, więc można uznać, że ta opinia jest negatywna. 

Czy wierząc słowom burmistrza o jego dobrej woli i przychylnym nastawieniu do mieszkańców powinniśmy w tym przypadku wziąć pod uwagę dość częstą w urzędzie przypadłość: brak zrozumienia języka pisanego?

Kto może zaskarżyć decyzję?

Burmistrz narzeka, że ma “twardy orzech do zgryzienia” , bo ograniczają go procedury, a inwestor może zaskarżyć negatywną decyzję. 

Jak jest naprawdę?

KAŻDA decyzja jest zaskarżalna! Czy pozytywna, czy odmowna, nieważne! Jedynym wymogiem jest to, aby mieć prawo jej zaskarżenia, trzeba uczestniczyć w postępowaniu na prawach strony (inwestor ma takie prawo od początku postępowania). Zresztą, argument o możliwości zaskarżenia decyzji przez inwestora jest o tyle nietrafiony, że na prawach strony do postępowania przystąpiła Stepnicka Organizacja Turystyczna (SOT), która zapowiedziała oficjalnie, że pozytywną decyzję zaskarży. W co zatem gra burmistrz i komu naprawdę sprzyja? Fakty raczej nie napawają optymizmem. 

Co zrobił burmistrz?

Odmówił prawa bycia stroną w postępowaniu osobom indywidualnym, mieszkańcom nawet blisko sąsiadującym z terenem, na którym planuje się kurniki.

Na szczęście prawo to uzyskała organizacja pozarządowa działająca od wielu lat w Stepnicy, często występująca w sprawach ochrony dziedzictwa przyrodniczego, Stepnicka Organizacja Turystyczna (SOT). W tym przypadku ciężko było wydać decyzję odmowną – na szczęście dla protestujących mieszkańców – takie procedury!

Jeśli więc burmistrz wyda decyzję pozytywną SOT zapowiada, że zaskarży taką decyzję przy współpracy z protestującymi mieszkańcami pozbawionymi przez burmistrza tego prawa. Doświadczenie i skuteczność przemawiają za SOT-em, który skutecznie obronił gminę np. przed wiatrakowym szaleństwem. Sprawa wówczas rozstrzygnęła się przed Komisją Europejską. SOT brał także udział w spotkaniach i podejmował czynności w sprawie biogazowni w Łące czy przetwórni sadzy w Stepnicy. 

Druga opcja może być taka, że burmistrz, pod wpływem opinii publicznej  odmówi wydania decyzji środowiskowej inwestorowi , wtedy inwestor ma prawo iść do sądu i tu wynik będzie zależał od tego jakich argumentów użyje burmistrz. Dokumenty złożone przez inwestora a nawet wydane na ich podstawie opinie różnych instytucji są do podważenia a decyzję odmowną będzie można spokojnie obronić przed sądem. Do tego trzeba jednak kompetencji i dobrej woli. A z tymi bywa różnie. Słaba argumentacja negatywnej decyzji środowiskowej to woda na młyn inwestora i zasłona dymna przed słusznym gniewem mieszkańców. 

Zakładając dobrą wolę burmistrza powstaje pytanie na ile silnych merytorycznie argumentów użyje burmistrz, na ile jest kompetentny, aby inwestor nie mógł zaskarżyć skutecznie jego decyzji. No i rodzi się pytanie: dlaczego zamiast rozmawiać z mieszkańcami i podjąć współpracę z SOT-em, burmistrz publicznie występuje w towarzystwie inwestora? Współpraca z SOT-em jest o tyle uzasadniona, że to właśnie rozwiązania zaproponowane podczas sesji rady przez prezes SOT-u, Iwonę Krępic, pozwoliły skutecznie zakończyć sprawę z korzyścią dla mieszkańców i gminy. Wtedy przystąpiono do uchwalania miejscowego planu na teren związany z uciążliwą inwestycją (biogazownia). Dlaczego można było to zrobić w Łące a teraz nie można?

Piknik z inwestorem?

Co tak naprawdę zamierza burmistrz tego nie wiemy.

Burmistrz  nie zorganizował spotkań z mieszkańcami, ani  rozpraw administracyjnych w okresie konsultacji społecznych. Zasłaniając się procedurami  wywiesił “karteczkę” – obwieszczenie na tablicy w Miłowie i tyle.

Po tym jak mieszkańcy sprzeciwili się i złożyli 1000 podpisów pod protestem burmistrz pojawił się na pikniku zorganizowanym w Miłowie w towarzystwie  inwestora. Marszałek na imprezę nie dotarł.

Opowiadanie w mediach dyrdymałów to jedno, realne działania to drugie. Do tej pory urząd nie zakwestionował ani jednego dokumentu złożonego przez inwestora, choć podstaw nie brak. Nie podjęto rozmów z mieszkańcami, nie odniesiono się do protestu blisko 1000 osób, nie zaproponowano współpracy z SOT-em (który do batalii wydaje się najlepiej przygotowanym) i odmówiono udziału na prawach strony w postępowaniu wszystkim mieszkańcom, którzy złożyli stosowne wnioski. Jedyne, co mamy to mętne i niejednoznaczne wypowiedzi medialne burmistrza i jego występ z inwestorem na pikniku w Miłowie. Trochę słabo to wygląda. 

Proste rozwiązanie na korzyść mieszkańców

Och, jaka szkoda, że burmistrz ma wielkie rozterki. Co można zrobić aby rozterki zniknęły? Wystarczy przystąpić do ustanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i uwzględnić już istniejący w studium zapis o zakazie lokalizacji ferm drobiu i innych uciążliwych inwestycji, ale wtedy będzie to na KORZYŚĆ MIESZKAŃCÓW, a nie wiemy czy na tym właśnie zależy “elastycznemu” burmistrzowi. Zresztą, pytanie należy też kierować do radnych, bowiem tylko rada może uchwalić zmiany w miejscowym planie. Tylko tu jakoś i kompetencji i woli też jakby brak…