NASZA HISTORIA: Rocznica Strajków po raz 42
Negocjacje 20 sierpnia przyjechała do stoczni ekipa rządowa z wicepremierem Kazimierzem Barcikowskim. Rozpoczęły się długie i nerwowe negocjacje z wyłonionym 17-osobowym prezydium MKS. Stanisław Wądołowski, pracownik stoczni był w grupie negocjatorów. – Na niektóre postulaty strona rządowa godziła się szybko, a inne trzeba było niemalże wyszarpywać – wspomina. – Najtrudniej było przy wolnych związkach zawodowych i przy tablicy poświęconej ofiarom Grudnia 1980 roku. Ale my wszyscy byliśmy tak zdeterminowani, że mowy nie było o tym, aby się cofnąć w żądaniach. Negocjacje trwały też w Stoczni Gdańskiej. Barcikowski był inteligentny i cwany. Próbował nas poróżnić. Mówił, że my jesteśmy prawdziwa klasa robotnicza i można z nami rozmawiać, a w Gdańsku są krzykacze i rozrabiacze. Nie wierzyliśmy, powiedziałem, że jedziemy do Gdańska. Pojechaliśmy we czterech. W Gdańsku przekonaliśmy się, że tak jak u nas murem nie do przebicia są wolne związki zawodowe. Ustaliliśmy, że bez tego punktu nie ma mowy o podpisaniu porozumienia. W cieniu Gdańska Radości i nadziei, jaka była w Szczecinie w tamtą sierpniową sobotę, z niczym nie da się porównać. Ktoś słusznie zauważył, że był to początek karnawału Solidarności. Trwał tylko 16 miesięcy. Przerwał go stan wojenny. Na prawdziwe zwycięstwo, czyli upadek systemu komunistycznego, trzeba było czekać kolejnych dziewięć lat. Mimo, że Szczecin też strajkował i pierwszy wynegocjował postulaty oraz podpisał porozumienie, to ciągle pozostaje w cieniu Gdańska. Tak było wtedy, tak jest dzisiaj. O Gdańsku wiedział cały świat, o Szczecinie było cicho. Nawet teraz Instytut Pamięci Narodowej w specjalnym komunikacie pisze o “27. rocznicy Porozumień Gdańskich i powstania Solidarności”. – To efekt tego, że w czasie sierpniowego strajku do Stoczni Szczecińskiej nie wpuszczono dziennikarzy, nawet ekipę BBC przegoniono – przypomina Wądołowski. – Trafnie to ujął Zbigniew Zdanowicz, lekarz, późniejszy przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego. Powiedział, że Szczecin był jedynie światłem odbitym. “Bo to do Gdańska zjechali nie tylko dziennikarze krajowi i zagraniczni, ale także polscy intelektualiści i tam było centrum myśli politycznej”. Ale czy z tego powodu powinniśmy mieć powody do kompleksów czy frustracji? Nie, bo zbyt ważne rzeczy się dokonały. Zapoczątkowany w Szczecinie Sierpień dał niepodległość, wolność słowa, przekonań. Rozpoczął nową erę w dziejach Polski. Ważne żeby o tym pamiętać.
Krystyna Pohl
Podpobny artykuł:
42 rocznica porozumień sierpniowych. Szczecin
Źródło:
1. Powołać wolne i niezależne od Partii związki.
2. Żądamy odczuwalnej przez społeczeństwo poprawy zaopatrzenia rynku w artykuły żywnościowe i konsumpcyjne.
3. Żądamy odczuwalnej podwyżki płac w wysokości 2 tysięcy w odniesieniu do obecnego wynagrodzenia na poszczególnych zawodach i stanowiskach.
4. Podwyższyć najniższe emerytury i renty do 3 tysięcy zł.
5. Pracownikom, którzy utracili zdrowie w zakładzie pracy: utrzymać zarobki nie niższe niż na poziomie poprzedniego stanowiska pracy.
6. Żądamy trzyletnich płatnych urlopów macierzyńskich.
7. Żądamy zrównania zasiłku rodzinnego, wysługi lat, rent i emerytur dla wszystkich grup zawodowych do poziomu pracowników wojska i milicji.
8. Rozpowszechnić treść Karty Praw Człowieka i Obywatela z Konferencji w Helsinkach w formie drukowanej.
9. Zalegalizować prawo do strajku w Konstytucji PRL.
10. Żądamy gwarancji nierepresjonowania wszystkich strajkujących a w szczególności ich przedstawicieli, wybranych przez załogi w czasie strajku.
11. Zaprzestać prześladowań działaczy opozycji i umożliwić konstytuowanie nowych ugrupowań polityczno-społecznych.
12. Żądamy całkowitych swobód do pracy Kościoła Katolickiego w Polsce oraz nadawania w radio i telewizji w niedzielę i święta mszy świętej.
13. Ufundować przed bramą Stoczni tablicę upamiętniającą ofiary wydarzeń w grudniu 1970 r.
14. Zlikwidować niepotrzebne dla PRL wydatki typu Hermaszewski i pomoc dla trzeciego świata.
15. Żądamy poprawy lecznictwa w Polsce a w szczególności zaopatrzenia w leki oraz zrównania ich cen do obowiązujących milicję i wojsko.
16. Zahamować wzrost cen i wzmóc kontrolę cen usług sektora prywatnego i państwowego.
17. Zlikwidować sklepy wewnętrzne milicji, wojska i partii.
18. Zlikwidować sklepy komercyjne oraz ceny komercyjne i ekspresowe.
19. Żądamy zaniechać sprzedaży atrakcyjnych towarów produkcji krajowej w sklepach Peweksu.
20. Żądamy wyjaśnienia sytuacji teraźniejszej w Kraju i wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do winnych.
21. Skończyć z “cichą” podwyżką cen.
22. Żądamy lepszego zaopatrzenia Stoczni w materiały potrzebne do produkcji.
23. Przywrócić prawo do pracy ludziom zwolnionym za działalność w Komisjach Robotniczych w 1970 r. i przyjąć ich z powrotem (sic) do pracy.
24. Znieść cenzurę w PRL.
25. Żądamy wszystkich sobót wolnych i płatnych dla wszystkich pracowników.
26. Żądamy przedstawienia przez Rząd programu rozwiązania kwestii mieszkaniowej z zagwarantowaniem aby okres oczekiwania na mieszkanie nie trwał dłużej jak 5 lat.
27. Ograniczyć okres szkolenia wojskowego do jednego roku a pozostały okres służby wojskowej przeznaczyć na pracę na rzecz gospodarki narodowej.
28. Pracowników niesprawdzających się na kierowniczych stanowiskach przesuwać na niższe a nie jak dotychczas na równorzędne.
29. Dokonać obiektywnej kontroli zbędnych etatów pracowników umysłowych oraz zlikwidować etaty fizyczne na których pracują pracownicy umysłowi.
30. Włączyć Biuro TK do jednolitej struktury Stoczni w celu zmniejszenia administracji.
31. Zwiększyć wysokość diet pracownikom w podróżach służbowych.
32. Zaprzestać oddelegowywania pracowników do szkół partyjnych na koszt Stoczni.
33. Ujednolicić “Kartę Stoczniowca” z “Kartą Górnika”.
34. Przyznać przywileje wynikające z “Karty Stoczniowca” pracownikom firm obcych zatrudnionym w Stoczni.
35. Wynagrodzenie za czas strajku wypłacić z funduszu Związków Zawodowych pochodzącego ze składek związkowych.
36. Postulaty wysunięte przez strajkującą Stocznię ogłosić w prasie.
Oceń komentarz:
2 
0
14. Zlikwidować niepotrzebne dla PRL wydatki typu Hermaszewski i pomoc dla trzeciego świata.
Najlepsze:
3 
0
28. Pracowników niesprawdzających się na kierowniczych stanowiskach przesuwać na niższe a nie jak dotychczas na równorzędne.
29. Dokonać obiektywnej kontroli zbędnych etatów pracowników umysłowych oraz zlikwidować etaty fizyczne na których pracują pracownicy umysłowi.
Najlepsze:
4 
0
” Domagano się m.in. powołania wolnych i niezależnych związków zawodowych, podwyższenia płac, rent i emerytur, poprawy zaopatrzenia w artykuły żywnościowe, zalegalizowania w konstytucji PRL prawa do strajku, zniesienia cenzury, poprawy lecznictwa” I co nam z tego zostało? Iluzorycznie wszystkie te prawa mamy, a jak jest w rzeczywistości?
Najlepsze:
3 
0
związki zawodowe stały się przybudówką partii
Najlepsze:
4 
0
nasz dobrodziej chyba nie lubi tej rocznicy 🙂
Oceń komentarz:
2 
0
dobrodziej walił z maszynowej bynajmniej nie na ślepaki
Najlepsze:
3 
0